Het verhaal van Isabel Noorlander
“Fijn dat ze me missen”
“Dat zie ik echt als een compliment.”
“Omdat ik er heel vaak ben zorg ik voor structuur,” vertelt verpleegkundige Isabel Noorlander, “zowel voor de bewoners van De Aa als voor mijn collega’s op de afdeling.” Bewoners zien haar vrijwel dagelijks omdat Noorlander wekelijks vier of vijf dagen op haar werk is. “Veel ouderen vinden het prettig om vroeg op te staan. Onze cliënten willen we een fijne oude dag bezorgen. Dus werken we ’s ochtends flink door om het iedereen naar de zin te maken.”
Ik zorg voor structuur
Op deze manier sloop er ook routine in het werk van Noorlander waarom zij op zoek ging meer uitdaging. In eerste instantie kwam er meer variatie nu zij op twee verschillende afdelingen werkt. Noorlander zorgt voor ouderen met een lichamelijke beperking én ook voor ouderen met dementie. Bovendien heeft Noorlander extra taken opgepakt en adviseert zij als lid van de VVAR aan het Management Team.
Waardering
Zorggroep De Vechtstreek waardeert deze ambitie en zorgt ervoor dat Noorlander een opleiding zorgmanagement kan volgen. “Maar je moet niet te snel je mening geven,” leerde Noorlander, “ook al zie je hoe het beter kan. Nu m’n collega’s me vertrouwen krijg ik meer waardering als ik met ideeën kom.” Zo verlegt Noorlander haar focus van de zorg naar de organisatie. Bewoners ziet ze daardoor wat minder vaak. “Zij geven aan dat ze me missen. Dat zie ik echt als een compliment.”
Je bent van harte welkom:
Het verhaal van Debora de Vries
“Hele brede glimlach”
“Hier kan ik gewoon mezelf zijn”
“Samen met collega’s sta je echt voor je cliënten,” vertelt leerling verzorgende IG Debora de Vries, “je wilt ze allemaal goed verzorgen want je krijgt er een warme band mee.” Debora werkte voorheen als verkoopster in een kleding- en schoenenwinkel. Maar sinds de corona lockdown had ze daar te weinig omhanden. Dat voelde niet goed. Debora deed een open sollicitatie als zorgassistent bij Zorggroep De Vechtstreek. Ondanks dat ze daarvoor geen diploma had kon zij binnen twee weken aan de slag. “De basishandelingen in de ouderenzorg kan iedereen wel,” aldus Debora, “als je maar hart voor de zorg hebt. En bij mij paste het prima. Het voelde als thuiskomen: hier kan ik gewoon mezelf zijn.”
“Ik zorg voor een goede relatie”
Maar Debora merkte toch een gemis aan kennis. Ze vroeg haar collega’s om zoveel mogelijk bij hen mee te mogen kijken. En vanuit haar werk volgt ze nu één dag in de week de opleiding tot verzorgende IG. De theorie van de zorg laat haar met andere ogen naar de zorg voor cliënten kijken. “Als iemand bijvoorbeeld onnodig vaak om hulp vraagt verdiep ik me in het zorgdossier. Wanneer ik dan lees dat een hersenbloeding de oorzaak is kan ik er makkelijker geduld voor opbrengen. Ik voel me heel verantwoordelijk,” gaat Debora verder, “ik wil iedereen in z’n waarde laten. Als beloning krijg ik heel veel waardering van cliënten: iedere ochtend start met een hele bede glimlach.”
Je bent van harte welkom:
